El mismo discurso - Poemas de ROSANA POPELKA

Poemas » rosana popelka » el mismo discurso

El mismo discurso

Conozco a un tipo           
                             
bastante vulgar, que         
                             
dice ser un                 
                             
buen padre.                 
                             
Es de esos que               
                             
se levantan                 
                             
y trabajan,                 
                             
aunque sólo para             
                             
medrar                       
                             
un poco más                 
                             
en la escala                 
                             
social.                     
                             
Una vez en casa             
                             
se vuelve cruel, duro       
                             
y egoísta,                   
                             
y también amenazador.       
                             
Para él no existe           
                             
el término medio             
                             
“o estás conmigo,           
                             
o contra mí”.               
                             
He dejado,                   
                             
hace ya mucho               
                             
tiempo,                     
                             
de creer                     
                             
en sus discursos             
                             
-impecables discursos-       
                             
Y ese mismo tipo             
                             
es el que ahora             
                             
intenta lavar su             
                             
imagen                       
                             
comprándoles juguetes       
                             
a mis hijos                 
                             
mientras busca               
                             
su autoestima               
                             
en mujeres que               
                             
lo engañan,                 
                             
lo desprecian.               
                             
Aunque él                   
                             
-yo lo sé-,                 
                             
se siente guapo             
                             
se siente orgulloso         
                             
de ser un buen               
                             
“macho”.                     
                             
Y ahora estoy               
                             
aquí sentada                 
                             
pasando página,             
                             
tratando de                 
                             
olvidar a ese               
                             
tipo desalmado               
                             
intolerante,                 
                             
déspota.                     
                             
Estoy aquí sentada           
                             
y veo  el final;           
                             
el de un                     
                             
auténtico fracasado.         

Sobre esta web
Esta web ha sido creada gracias a la colaboración de amigos que nos han ofrecido sus poemas y selecciones.
Poesia
- Poemas - Contáctenos - Privacidad -
© 2006-2023 PoetasPoemas.com - Poesía hispanoamericana y traducciones al español.