Historia de g. - Poemas de José Luis Piquero

Poemas » jose luis piquero » historia de g

Historia de g.

“El amor es un miedo: una moneda,                                                     
                                                                                     
un bien de cambio” -susurraba su voz                                                 
                                                                                     
de borracho creíble, y sonriendo                                                     
                                                                                     
añadía: “Cualquier amante es sólo                                                     
                                                                                     
un chantajista”.                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Y en las noches aquellas, como extraños libertos,                                     
                                                                                     
dejábamos atrás mi trabajo y sus libros                                               
                                                                                     
para beber, beber.                                                                   
                                                                                     
                            Hicimos el amor                                           
                                                                                     
en calles y portales.                                                                 
                                                                                     
Cuando hablábamos,                                                                   
                                                                                     
hablábamos los dos a cuchilladas.                                                     
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
De él sé decir que era un producto típico                                             
                                                                                     
de su ciudad y de sus años: frío                                                     
                                                                                     
y gregario. Su raza:                                                                 
                                                                                     
jóvenes ilustrados y poetas,                                                         
                                                                                     
cansados de un dinero que no tienen                                                   
                                                                                     
y una seguridad. Yo estaba sola,                                                     
                                                                                     
iba de paso: una bala perdida.                                                       
                                                                                     
Él ya se castigaba -su costumbre-                                                     
                                                                                     
haciendo daño a todos.                                                               
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Tenía que dar con él.                                                                 
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Me dijo que las chicas como yo                                                       
                                                                                     
tenemos el valor de una experiencia,                                                 
                                                                                     
somos útiles. “Tú eres muy consciente                                                 
                                                                                     
de estar representando el papel que te toca.                                         
                                                                                     
Pudiste estar con otro, ¿no es así?                                                   
                                                                                     
Si eres lista puedes aprender algo,                                                   
                                                                                     
pero recuerda siempre que yo te necesito”.                                           
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
¿Soy injusta? También me quiso un poco,                                               
                                                                                     
a su modo. Perdonó mis mentiras,                                                     
                                                                                     
y no era culpa suya no saber del amor                                                 
                                                                                     
sino lo que le habían enseñado                                                       
                                                                                     
en su impreciso mundo de palabras a medias                                           
                                                                                     
y de fáciles gestos.                                                                 
                                                                                     
                              Admiraba                                               
                                                                                     
esa capacidad-para-encajar-los-golpes                                                 
                                                                                     
que yo he llegado a ser,                                                             
                                                                                     
ese estar siempre dispuesta.                                                         
                                                                                     
Y me daba su tiempo a manos llenas.                                                   
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Hoy sé perfectamente que me usó                                                       
                                                                                     
para sembrar recelos en su grupo.                                                     
                                                                                     
Yo le he visto humillar a alguien que le quería,                                     
                                                                                     
ignorarle y marcharse conmigo, y disfrutarlo.                                         
                                                                                     
O exhibirme como a una vaca sana                                                     
                                                                                     
en su circo de locas, sin recato, triunfante.                                         
                                                                                     
                                                                  Me empujó         
                                                                                     
en otros brazos; eso fue un pretexto                                                 
                                                                                     
para nuevos reproches -“Puta, puta”.                                                 
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Cuando pude dejarle,                                                                 
                                                                                     
tuvo el talento -y la complicidad de sus amigos-                                     
                                                                                     
para hacer de mí la única culpable.                                                   
                                                                                     
“Nos ha engañado a todos” (y quizá                                                   
                                                                                     
él tenía razón).                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
A menudo estoy sola y pienso en él,                                                   
                                                                                     
ya sin rencor, pero escucho de nuevo                                                 
                                                                                     
esa voz en mi oído, amable, lenta:                                                   
                                                                                     
“Eres producto mío. Tú, ¿quién eres?                                                 
                                                                                     
Un apellido y un trabajo triste                                                       
                                                                                     
y unos padres lejanos. Sin talento                                                   
                                                                                     
ni belleza, no eres inteligente...                                                   
                                                                                     
No tienes perspectivas, bobita, saltarás                                             
                                                                                     
de un amante a otro amante. Como mucho                                               
                                                                                     
eres la novedad, tan sólo un coño.                                                   
                                                                                     
Yo te he querido siempre. Quédate.                                                   
                                                                                     
Imagina que ahora te murieses:                                                       
                                                                                     
el recuerdo romántico, tan frágil, de esos tontos                                     
                                                                                     
y quizá un mal poema -Aquella chica...-,                                             
                                                                                     
y nada más. Te quiero, no te marches,                                                 
                                                                                     
qué voy a hacer sin ti, vuelve conmigo...”.                                           
                                                                                     
                                                                                     
                                                                                     
Si alguna vez hemos sido inocentes                                                   
                                                                                     
como mascotas, puros igual que las manzanas,                                         
                                                                                     
nosotros hemos visto pudrirse las manzanas.                                                                                                                                       

Sobre esta web
Esta web ha sido creada gracias a la colaboración de amigos que nos han ofrecido sus poemas y selecciones.
Poesia
- Poemas - Contáctenos - Privacidad -
© 2006-2023 PoetasPoemas.com - Poesía hispanoamericana y traducciones al español.