La falda - Poemas de Eva Vaz

Poemas » eva vaz » la falda

La falda

Era una tela naranja                           
                                               
con florecitas verdes.                         
                                               
Se parecía mucho al paño                       
                                               
de nuestra mesa de camilla.                     
                                               
                                               
                                               
Un metro cuadrado de tela:                     
                                               
hay que hacerle                                 
                                               
una bastilla pequeña                           
                                               
para meter el elástico.                         
                                               
Yo le puse unas bolitas de colores             
                                               
y unas plumas                                   
                                               
que te dije que me había regalado               
                                               
una de las palomas que                         
                                               
saludamos cuando abrimos las                   
                                               
persianas cada mañana.                         
                                               
La que no se comió el mono.                     
                                               
                                               
                                               
A las 13:30 estaba lista                       
                                               
la faldita                                     
                                               
y mi proyecto y el presupuesto,                 
                                               
y las inyecciones para el dolor.               
                                               
Pensé que era larga                             
                                               
pero no estaba muy segura.                     
                                               
Creces muy rápido.                             
                                               
                                               
                                               
A ti te pareció                                 
                                               
la falda de una princesa                       
                                               
y la llevabas así de linda.                     
                                               
                                               
                                               
Cuando te miré por la ventana,                 
                                               
a las 16:30,                                   
                                               
y cuando las vi, comencé a                     
                                               
llorar.                                         
                                               
                                               
                                               
Las demás niñas llevaban                       
                                               
la misma tela.                                 
                                               
Pero era un vestido,                           
                                               
como el de una reina.                           
                                               
                                               
                                               
Yo lloraba                                     
                                               
mientras tú jugabas con                         
                                               
los demás niños.                               
                                               
Y aplaudías cuando                             
                                               
te lo decía la seño.                           
                                               
Y cuando aplaudías,                             
                                               
yo lloraba.                                     
                                               
                                               
                                               
A las 20h. Yo presentaba                       
                                               
mi libro                                       
                                               
sin presentador.                               
                                               
Y comencé a llorar                             
                                               
ante el abuelo.                                 
                                               
                                               
                                               
El abuelo no merecía escuchar                   
                                               
ese poema.                                     
                                               
Ni tú merecías llevar esa falda                 
                                               
tan larga.                                     
                                               
                                               
                                               
Pero érais felices                             
                                               
como “cíncipes”                                 
                                               
mientras yo seguía                             
                                               
llorando                                       
                                               
mi imperfección.                               
                                               
                                               
                                               
Me ha sobrado un poco                           
                                               
de tela,                                       
                                               
mi vida.                                       
                                               
                                               
                                               
Te haré una falda                               
                                               
preciosa                                       
                                               
para el verano.                                 

Sobre esta web
Esta web ha sido creada gracias a la colaboración de amigos que nos han ofrecido sus poemas y selecciones.
Poesia
- Poemas - Contáctenos - Privacidad -
© 2006-2023 PoetasPoemas.com - Poesía hispanoamericana y traducciones al español.